Oświadczenie ws. objęcia ochroną pracowników świadczących pracę w kontakcie ze szkodliwymi substa...

Oświadczenie złożone przez senatora Andrzeja Kamińskiego na 56. posiedzeniu Senatu w dniu 15 lutego 2018 r. w sprawie objęcia ochroną pracowników świadczących pracę w kontakcie ze szkodliwymi substancjami takich jak ołów i cynk oraz obniżenia wieku nabywania przez nich uprawnień emerytalnych

Oświadczenie skierowane do minister rodziny, pracy i polityki społecznej Elżbiety Rafalskiej

Wprowadzone w ostatnich latach zmiany regulacji dotyczących emerytur pomostowych spowodowały zlikwidowanie funkcjonującego uprzednio przez wiele lat systemu ochronnego dla pracowników pracujących w warunkach oddziaływania ołowiu i cynku. Wprawdzie dotąd możliwość nabycia uprawnień emerytalnych w wieku 55 lat, z zachowaniem minimum 15-letniego okresu pracy na stanowiskach w szkodliwych warunkach (w kontakcie np. z ołowiem), dotyczyła głównie hutników, ale pracownicy wydziałów i służb pomocniczych w tej branży nabywali uprawnienia emerytalne w wieku 60 lat.

Praca w szeregu przedsiębiorstw oznaczająca permanentny kontakt z substancjami szkodliwymi takimi jak ołów powoduje wyjątkowo wysokie narażenie na toksyczne oddziaływanie ołowiu oraz innych substancji, pierwiastków toksycznych, najczęściej połączone z innymi niekorzystnymi uwarunkowaniami pracy (np. wysokie temperatury). Długotrwałe narażenie na kontakt z ołowiem przez 25–30 lat pracy w miejscu, gdzie wartości stężenia dla NDS są 100-krotnie wyższe niż dla powietrza atmosferycznego, sprawia z kolei, iż tacy pracownicy stają się schorowanymi ludźmi, wręcz strzępkami ludzi, niezdolnymi nie tylko do dalszej pracy, ale i samodzielnego egzystowania.

Jak wynika z posiadanych danych, kraje zachodnie wprowadziły bardziej zaostrzone niż w Polsce rygory pracy w warunkach narażenia na oddziaływanie ołowiu. Stosowany jest tam 6-godzinny system czasu pracy oraz przyjęte są zdecydowanie niższe dopuszczalne wartości stężeń ołowiu w organizmach (we krwi). W Polsce jest to 60 μg Pb/dl lub 50 μg Pb/dl powiązane z przekroczeniem innych wskaźników zdrowotnych, podczas gdy w krajach zachodnich wartość ta wynosi 30–35 μg Pb/dl.

Fakt korzystania z tzw. systemu ochrony i obowiązkowe noszenie masek ochronnych są niewystarczające. Pracownicy osiągający wiek 55–60 lat dochodzą jednocześnie do granicy swoich możliwości zdrowotnych i stają się niezdolni do pracy, co uniemożliwia im kontynuowanie zatrudnienia do osiągnięcia aktualnej gra-nicy wieku emerytalnego.

Mając na uwadze powyższe, proszę o wskazanie, czy do ministerstwa wpływały uprzednio wnioski, postulaty obejmujące swym zakresem istotę przedstawionego problemu. Proszę również o wskazanie, czy ministerstwo planuje podjęcie w najbliższym czasie jakichkolwiek działań, w tym legislacyjnych, zmierzających do objęcia pracowników świadczących pracę w kontakcie ze szkodliwymi substancjami takich jak ołów, szczególną ochroną, w tym obniżeniem wieku, w jakim mieliby prawo nabyć uprawnienia emerytalne.

Andrzej Kamiński